بیگل

کوچک، جمع‌وجور و جسور. بیگل‌ها همراهان فعالی برای کودکان و همچنین بزرگسالان هستند. سگ‌های این نژاد سرزنده و سرگرم‌کننده هستند، اما فراموش نکنید که از خانواده‌ی هوندها می‌باشند، بنابراین می‌توانند سرسخت و لج‌باز ظاهر شوند و نیاز به صبوری و خلاقیت در تکنیک‌های آموزشی دارند. بینی‌ بیگل‌ها، آنها را در طول زندگی راهنمایی می کند و جلو می‌برد، این سگ‌ها هنگامی که بویی را دنبال می‌کنند، خوشحال‌ترین سگ‌های روی زمین هستند. در ابتدا بیگل‌ها به‌عنوان یک شکارچی خرگوش پرورش داده می‌شدند. این سگ‌ها هنوز در بعضی کشورها مثل آمریکا به این منظور استفاده می‌شوند. ولی تعداد زیادی از آنها امروزه به‌عنوان سگ خانگی و یک عضو خانواده نگه‌داری می‌شوند.

تاریخچه

منشاء کلمه beagle نامشخص است. تصور می‌شود که شاید از کلمه فرانسوی begueule گرفته شده باشد، به‌معنی گلوباز. یا از کلمه انگلیسی beag به‌ معنی کوچک است. عده‌ای دیگر فکر می‌کنند که ریشه‌ی کلمه ممکن است از کلمه فرانسوی beugler گرفته شده باشد، به ‌معنای غرش کردن یا کلمه آلمانی begele، به معنی سرزنش کردن.
تاریخ خود نژاد هم مانند اسمش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. تا قرن 19 میلادی سگی به عنوان بیگل تکامل نیافته بود اما در یونان باستان و همچنین روم صحبت از سگ‌هایی برای شکار خرگوش با ویژگی‌های بیگل به میان آمده است.
بیگل در اوایل تاریخ خود خیلی زود در انگلیس محبوبیت پیدا کرد. در دوران سلطنت ادوارد دوم (1307 – 1327) و هنری هفتم (1485 – 1509)، بیگل‌های کوچک که glove beagles نامیده می‌شدند، به‌شدت محبوب بودند. بنا به گزارش‌ها، آن‌ها به اندازه‌ای كوچک بودند كه در یک دستكش جا می‌شدند. همچنین به Singing Beagles نیز اشاره شده است که به دلیل صدای حیرت انگیز آنها، به این نام هم شناخته می‌شدند.
در اواسط دهه 1800، پرورش‌دهندگان آمریکایی برای بهبود ظاهر سگ‌های خود اقدام به واردات Beagles از انگلیس کردند. بسیاری از واردات انگلیسی به‌طور متوسط ​​30-40 سانتي‌متر پرورش داده می‌شدند تا بتوانند روباه را شکار کنند. پرورش‌دهندگان آمریکایی شروع به پرورش آنها برای شکار خرگوش نیز کردند.
تا سال 1940 استفاده از آنها برای شکار مرسوم بود، ولی از آن پس بیشتر به عنوان سگ خانگی نگه‌داری و تربیت می‌شوند. در تحقیقات پزشکی نزدیک‌ترین الگو به انسان سگ بیگل است.

ویژگی‌ها

ظاهری: بیگل سگی با جثه‌ی کوچک، ﺳر ﺧﻤﺮه‌ای، ﮔـﻮشﻫـﺎی زﯾﺒـﺎ و آوﯾـﺰان و دمی ﻧـﻮک ﺗﯿـﺰ و سفید است. ﭘﻮزه‌ی ﺧﻮش ﻓﺮم آن ﺑـﺮای ﺗﻌﻘﯿـﺐ و ﮔـﺮﻓﺘﻦ ﺷـﮑﺎر ﺑﺴـﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳـﺐ اﺳـﺖ. چشم‌های قهوه‌ای تیره و یا فندقی آنها با نگاهی دل‌نشین، هر کسی را عاشق بیگل می‌کند. ﻣﺘﻮﺳـﻂ ﻗـﺪ ﺑـﺪن  آنها 33 ﺗﺎ 40 ﺳﺎﻧﺘﯽ‌ﻣﺘﺮ و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن آن 9 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ. ﺑـﺪن ﭘﻮﺷـﯿﺪه از ﻣﻮﻫـﺎی ﮐﻮﺗـﺎه و نرمی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺻﯿﺖ ﺿﺪ آب دارد. رایج‌ترین رنگ برای بیگل‌ها مخلوطی از سه رنگ قهوه‌ای، سیاه و سفید است که پشت سیاه است، پاها، سینه، شکم و انتهای دم سفید رنگ و سر و اطراف ناحیه‌ی سیاه رنگ پشتی، به رنگ قهوه‌ای دیده می‌شوند. دومین طرح رایج مخلوطی از سفید و قرمز است. از آنجایی که بیگل‌ها از خانواده هوند هستند، هر رنگی در این خانواده برای بیگل‌ها هم مرسوم است. گذشته از اینها، بیگل‌ها در هر طرح و رنگی دیده شوند؛ یک ناحیه‌ی سفید رنگ در انتهای دمشان دارند که موقع شکار کردن، شکارچی بتواند سگ خود را در جاهای مختلف مخصوصاً بین علف‌های بلند دنبال کند.

اخلاقی: بیگل‌ها آرام، شیرین و سرگرم‌کننده هستند. آنها شما را می‌خندانند، تا زمانی که رفتار شیطانی و سرکش آنها شما را به گریه نینداخته است. بیگل اگر برای مدت طولانی تنها باشد، خسته می‌شود. به همین علت تلاش می‌کند تا خود را به نحوی سرگرم کند، شروع به زوزه کشیدن می‌کند، چاله حفر می‌کند و حتی تلاش می‌کند که فرار کند. هر چند که سگ‌هایی مهربان هستند ولی هنگام آموزش شما را به ستوه می‌آورند و شخصیتی مستقل و سرکش دارند. افرادی که از یک بیگل نگه‌داری می‌کنند باید زمان زیادی را برای شناخت دقیق سگ خود صرف کنند. این افراد اغلب به خوراکی و تشویقی متوسل می‌شوند تا بتوانند برای حداقل زمانی هم که شده سگ را تحت فرمان خود دربیاورند و بیگل از دستوراتشان اطاعت کند. بیگل‌ها مانند هر سگی، در سنین پایین و تولگی نیاز به اجتماعی شدن دارند. این کار کمک می‌کند تا سگ شما یک سگ اجتماعی و چند بعدی باشد.

توانایی‌ها: یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید در مورد بیگل‌ها بدانید این است که آنها هوندهایی برای دنبال کردن شکار هستند. بینی آنها مهم‌ترین بخش ساختار آناتومیک است و سرشان همواره روی زمین در حال بو کردن است. آن‌ها حدود 220 میلیون گیرنده بویایی دارند؛ عددی که در انسان به حدود 5 میلیون می‌رسد. Dave Barry به بیگل‌ها لقب بینی که پا دارد، داده است. اگر مورد هیجان‌انگیزی به مشامشان برسد، دیگر مغز آنها به چیز دیگری فرمان نمی‌دهد و دنیای اطرافشان برای آنها محو مي‌شود. بیگل‌ها بیشتر از آن که پارس کنند، زوزه می‌کشند. ممکن است ساعت 5 صبح شما و همسایگان را از خواب بیدار کنند. اگر نمی‌توانید با بیگل خود برای رفع این مشکل کار کنید، بهتر است دنبال سگ دیگری باشید. بیگل‌ها سگ خوبی برای نگهبانی نیستند چون هر فرد جدیدی را به عنوان یک دوست و یار جدید می‌بینند. از آنها در فرودگاه‌ها برای جست‌وجوی وسایل مشکوک هم استفاده می‌شود.

ارتباط با کودکان و سایر حیوانات: بیگل‌ها با همه‌ی افراد خانواده اخت می‌شوند، به‌خصوص کودکان. از بازی کردن با کودکان لذت می‌برند اما ممکن است در این بازی از کنترل خارج شوند و کمی وحشیانه عمل کنند. آنها دوست دارند که چیزی را با دهانشان بگیرند و با آن بازی کنند؛ این کار برای بیگل‌ها جنبه‌ی سرگرمی دارد و می‌توان با آموزش جلوی این رفتار را گرفت. مانند دیگر سگ‌ها هیچ گاه بیگل را با فرزند کوچک خود تنها نگذارید و همواره مراقبت تعامل آنها با یکدیگر باشید. همین‌طور باید به کودک خود نحوه‌ی رفتار درست با سگ را بیاموزید.

مراقبت و نگهداری

تغذیه: مقدار توصیه شده‌ی روزانه برای بیگل سه‌چهارم تا 1.5 پیمانه است که بهتر است در دو وعده به سگ داده شود. توجه داشته باشید که مقدار غذا با سن، وزن، ساختار بدنی و میزان فعالیت رابطه دارد و نمی‌توان برای همه‌ی سگ‌ها یک نسخه‌ی یکسان پیچید. بیگل‌ها دزد موادغذایی هستند. در صورت امکان، این سگ‌ها هر روز به سطل و زباله‌های شما حمله می‌کنند و تا زمانی که منفجر نشوند مایل به خوردن هستند و دست از خوردن برنمی‌دارند. سگ خود را با ورزش کافی و اندازه‌گیری میزان غذایش روی فرم نگه دارید. وعده‌های غذایی را به دو قسمت تقسیم کنید و مقدار غذای زیادی را جلویش رها نکنید. بیگل‌ها به ظرف غذای خود حساس هستند، هیچ‌وقت تلاش نکنید تا ظرف غذایش را هنگام خوردن از جلوی او بردارید.

محل نگهداری: اگر بیگل خود را داخل آپارتمان نگه می‌دارید، حتماً فضایی در بیرون از خانه برای ورزش و فعالیت سگ خود در نظر بگیرید. هنگامی که بیرون می‌روید، حتماً سگ را در قلاده داشته باشید. ممکن است اقدام به فرار کند و یا حتی توسط افرادی دزدیده شود که بیگل‌ها را برای انجام آزمایش می‌فروشند. اگر در حیاط با سگ خود بازی می‌کنید، در یک محیط فنس‌دار باشد. برخی حفاظ‌های الکترونیکی زیرزمینی را ترجیح می‌دهند اما این حفاظ‌ها اولاً جلوی ورود حیوانات دیگر را نمی‌گیرد؛ ثانیاً اگر بویی تحریک‌کننده به مشام بیگل برسد، حتی شوک الکتریکی هم نمی‌تواند جلوی سگ را برای دنبال کردن آن بو بگیرد. این نژاد عاشق آن است که همراه شما به پیاده‌روی بیاید و بدود. می‌توانید برای او بازی‌هایی همانند بازسازی شکار را طراحی کنید، البته زمانی که مطمئن هستید اگر سگ از شما دور شود، به سوی شما بازمی‌گردد. تا قبل از 18 ماهگی، سگ را مجبور به انجام ورزش‌های خیلی سنگین روزانه نکنید. زمانی که بیگل کاملاً بالغ شد، کمی تنبل می‌شود و ممکن است کل طول روز را در خانه چرت بزند. در این زمان بیگل مستعد چاقی است و باید حواستان به وزنش باشد.

نظافت: بدن بیگل را باید حداقل هفته‌ای یک‌بار برس بکشید تا موهای مرده برداشته شوند. این کار باعث تحریک رشد موهای جدید نیز خواهد شد. بیگل موریزی دارد، اما چون موهای این نژاد کوتاه هستند؛ شاید خیلی متوجه این ریزش مو نشوید. در زمستان پوشش بدن آنها بلند می‌شود و در نتیجه میزان ریزش مو در اوایل فصل بهار تشدید خواهد شد. بیگل‌ها سگ‌های تمیزی هستند، مگر آن که محلی را برای بازی پیدا و شروع به غلت زدن و کثیف کردن خود کنند. عموماً این سگ‌ها خیلی احتیاجی به استحمام، آن هم به‌طور مرتب پیدا نمی‌کنند. به‌دلیل ساختار افتاده‌ی گوش آنها، هوا به خوبی جریان پیدا نمی‌کند و ممکن است گوش‌ها دچار عفونت شوند. در کمترین حالت، هر دو هفته یک بار گوش‌ها را بررسی و از سلامت آنها اطمینان حاصل کنید. اگر متوجه شدید که سگ شما بیش از حد سرش را تکان می‌دهد و یا گوش‌هایش را می‌خاراند، حتماً برای وجود هر نوع آلوگی گوش‌ها را چک کنید. دندان‌ها را هفته‌ای دو یا سه بار مسواک بزنید تا از تجمع پلاک‌ها و باکتری‌ها جلوگیری شود. حتی مسواک زدن روزانه توصیه می‌شود زیرا این کار باعث از بین رفتن بوی بد دهان شده و از ابتلا به بیماری‌های لثه جلوگیری می‌کند. ناخن‌ها را یک یا دو بار در ماه کوتاه و مرتب کنید، اگر به‌طور طبیعی نیفتاده باشند. اگر صدای ناخن‌ها را هنگام راه رفتن سگ روی زمین می‌شنوید، وقت آن است که ناخن‌ها کوتاه شوند. ناخن‌ها دارای رگ خونی هستند؛ اگر تجربه‌ی کافی ندارید از یک دامپزشک کمک بگیرید. در صورت بریدن رگ و خون‌ریزی، دفعات بعد که سگ شما ناخن‌گیر را ببیند از آن فرار کرده و با شما همکاری نخواهد کرد.
سگ خود را از تولگی به برس کشیدن و سایر موارد عادت دهید و این کارها را برایش لذت‌بخش کنید (مثلاً با دادن جایزه) تا وقتی به بلوغ می‌رسد و بزرگ می‌شود، عادت کرده باشد و با شما همکاری کند؛ در غیر این‌صورت هنگام نظافت سگ به مشکل برخواهید خورد. زمانی که نظافت سگ خود مشغول هستید، پوستش را برای عاری بودن از هر نوع عفونت، قرمز و یا مشکل دیگر بررسی کنید. چشم‌ها باید کاملاً تمیز و شفاف باشند و قرمز نباشند یا ترشحات اضافه نداشته باشند. اگر مشکلی برای سلامتی سگ رخ داده باشد، این اقدامات و بررسی‌های هفتگی باعث می‌شود که به‌موقع و سریع از آن‌ها باخبر شوید و برای حل آن چاره‌ای بیندیشید.

بیماری‌ها:

• بیماری دیسک‌های بین‌مهره‌ای
• چشم گیلاسی
• آب سیاه
• آتروفی پیش‌رونده شبکیه
• صرع
• کم‌کاری تیروئید
• کوتولگی بیگل
• سندرم بیگل چینی
• دررفتگی کشکک
• Hip dysplasia